• Register

De koffers zijn uitgepakt, de vakantiewas is inmiddels gestreken, de afspraken met het ziekenhuis gemaakt...

Hoewel we maar 16 dagen op reis zijn geweest (waarvan twee vliegdagen en twee reisdagen), lijkt het alsof we maanden zijn weg geweest. 
We hadden gelukkig een gezellige, gevarieerde (niet qua leeftijd) groep mede reisgenoten. Uit alle delen van het land, zelfs uit plaatsen waar we vroeger ook gewoond hebben.
Doorgaans om 6:30 uur opstaan, 7:15 uur de koffers op de gang en 8:00 uur in de lobby van het hotel zijn. En dan op pad. Rond 12:00 uur lunchen, daarna weer op pad en rond 18:00 uur weer dineren. Dat is even wennen voor mensen die anders hun eigen pad trekken. Maar het went. En het loont. In korte tijd kun je dan heeeeel veeeeel zien.
 
Na een probleemloze vlucht (er was nog genoeg ruimte in het vliegtuig) kwamen we in Peking aan. Daar werd pas duidelijk welke mensen allemaal tot onze groep behoorden, alhoewel we onderweg al heel wat mensen hadden "ontdekt".
De gids (Jan, een skileraar) bleek ook in het ons vliegtuig gezeten te hebben, maar had zich afzijdig gehouden.
We werden opgevangen door een Chinese gids. Blijkbaar verplicht, maar ook heel handig. In elke plaats werd deze Chinese gids vervangen. De Chinese gids en onze reisleider Jan regelden alles. Vervoer, vervoer van koffers, eten, toegangen, extra uitstapjes etc.
De hotelkamers zijn nog niet beschikbaar. Het verfrissen na de reis moet dus even uitgesteld worden. Tijd voor een eerste kennismaking met China: het Beihai Park. Het lijkt in de mist (ahum smog dus) nog sprookjesachtiger dan het normaal al is. Een prachtig groot park en dat midden in Peking. Maar zo blijken er nog wel meer groter gebieden in Peking te zijn. Daarna naar de Tempel van de Hemel. Via een overdekte galerij, waar vele Chinezen zitten te kaarten en andere spelletjes spelen (nee, gokken doen de Chinezen niet, zegt de gids) naar een prachtige koekjestrommel-tempel.
Daarna is het tijd voor het opfrissen en onze eerste (en zeker niet laatste!) kennismaking met de Chinese keuken. Met z'n elven rond de ronde tafel met in het midden een draaiplateau waarop het ene na het andere gerecht wordt neergezet. Je hebt de neiging om overal van te proeven, wat we na enige aarzeling dan ook doen. Heerlijk. Een goede kennismaking.
Die avond/nacht slapen we als een blok.Het eerste ontbijt is uitgebreid maar voornamelijk Chinees gericht. Veel warme gerechten waarvan een aantal me bekend voorkomen van de vorige avond. Gelukkig is er ook genoeg voor ons westerlingen. We buffelen goed, zoals we dat op onze vakanties gewend zijn, niet beseffende dat we ook elke dag een lunch krijgen. En je raad het al: een ronde tafel met in het midden een draaiplateau waarop het ene na het andere gerecht wordt neergezet.
De tweede dag kent ook weer een aantal hoogtepunten: de Grote Muur, de Heilige Weg en de Ming Graven.
De smog is nog steeds aanwezig. We horen dat dat zelfs in het nieuws in Nederland is. 25000 mensen worden in Peking op pad gestuurd om de wegen nat (en dus stofvrij) te houden.
Ook buiten de stad bij de Grote Muur is het niet helder. Zo kun je de uitgestrektheid van de Muur jammer genoeg niet goed zien. Wel ervaren. Je begint te lopen en er komt geen einde aan. En die soldaten moeten vroeger toch wel een goede conditie hebben gehad. Sommige stukken kennen een stijgingspercentage dat ik schat (daar ben ik niet goed in) op zo'n 45 %. Je raakt bekaf. En dat met smog, dat is funest, Maar iets rustiger aan doen. Een prachtige ervaring.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Na een bezoekje aan een keramiek fabriekje, naar de Heilige Weg en de Ming Graven. Een prachtige lange laan met beelden (dat ons ietwat doet denken aan Egypte), die uiteindelijk leidt naar de Ming graven, waarvan we er één bezoeken. Ook de ligging van de Minggraven doen ons herinneren aan Egypte.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De dag er na doen we het Plein van de Hemelse Vrede , de Verboden Stad en het Zomerpaleis.
Op het Plein van de Hemelse Vrede wemelt het van de Chinezen. Lange rijen voor het mausoleum van Mao. We krijgen geen voorrang (ook niet geprobeerd), dus we late Mao maar rustig liggen en lopen wat over het immense plein. Je kunt elkaar hier makkelijk uit het oog verliezen. Gelukkig hebben we Gerard. Een grote Groninger met grijze haren en baard/snor, die overal bovenuit steekt. En hierdoor door vele Chinezen gevraagd wordt om samen op de foto te mogen.
Naast veel mensen, veel bewaking, enkele monumenten en een aantal grote bloemenformaties en een enkel busje met drank- en eetwaren is het het plein kaal. Langzaam lopen we naar de Verboden Stad.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Na enkele toegangspoorten en enkele grote pleinen, in één lange lijn, nog meer toegangspoorten en grote pleinen. De pleinen lijken steeds groter te worden. Immense ruimten met immense mensenmenigten. En blijkbaar hebben we nog geluk, want vorige week was het blijkbaar nationale week, dan heeft iedereen vrij en dan komen er enkele procenten van de 1,5 miljard mensen naar Peking, met alle gevolgen van dien.
In de middag naar het Zomerpaleis. Een mooi complex gebouwen, waar het hier en daar zelfs ietwat intiem is (in tegenstelling tot de eerdere grote pleinen en gebouwen). Daarna nog een boottochtje over het Kumming Lake.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
In de avond gaan we naar de markt, die "beroemd" is om zijn "lekkernijen". Ze frituren er werkelijk alles wat maar eetbaar is. Van fruit tot en met duizendpoten en kevers en spinnen. Daarna nog even naar het Olympisch Stadion van de Olympische Zomerspelen 2008, het vogelnest. Daar wacht Kees een verrassing. Achter enkele schermen ontwaart hij een machine van zijn passie, de Franse straattheatergroep Royal de Luxe. En we hebben geluk want Long-Ma (een soort paardachtige draak) maakt die avond een proefwandelingetje. Kees heeft geluk want de Chinese gids raakt bijna buiten zinnen van de vuurspuwende draak en laat de hele groep wachten. Kees blijft natuurlijk netjes bij de gids, terwijl de anderen ietwat geirriteerd achter blijven en wat langer naar het stadion kijken dan ze lief is.
De dag er na hebben we een toeristisch tochtje in een riksja en brengen we een bezoekje (met etentje) aan een Hutong. Dit zijn van die historische buurten, die met de aanleg van de gebouwen van de Olympische Spelen toen massaal het loodje gelegd hebben. Gelukkig proberen ze er toch nog een paar te redden en te restaureren.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
In de avond gaan we met de nachttrein naar Xi'an. De plaats van het immense terracotta-leger. Zo'n nachttrein is een ervaring apart. Met zijn vieren in één coupé. Gelukkig hebben we reisgenoten als slaapmaatjes. Echt slapen doe je niet, maar je bent de dag erna toch nog redelijk fit.
In Xi'an eerst naar het hotel, wat opfrissen en daarna direct door naar het terracotta-leger. Een ontzettend grote hal met een opgraving, waar ik zo, zonder te hoeven nadenken, wel enkele weekjes zou willen helpen. Nog maar een klein gedeelte is blootgelegd. Een nog kleiner gedeelte is toegankelijk voor publiek. Na een praatje krijgen we enige tijd om wat rond te lopen door de verschillende ruimten.
De dag er na een bezoek aan de stad Xi'an zelf. Prachtig ommuurd. Met een kleine moslimgemeenschap, waarvan we de aangepaste (geen minaretten) moskee bezoeken.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Met de hogesnelheidstrein (ik heb maximaal 304 km per uur gezien) naar Luoyang, een van de tussenstoppen naar  Sjanghai. In Luoyang bezoeken we de Witte Paarden Tempel (met enkele andere, door andere landen, gedoneerde tempels) en de Longmengrotten met de tienduizenden boeddhistische beelden uitgehouwen uit/in de rotsen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Met de (laatste) nachttrein (en dezelfde slaapmaatjes) naar Nanjing waar we na aankomst wat ronddolen door de stad en een Mao-bejaardenhuis en een complex gebouwen met het Presidentieel Paleis (van Sun Yat Sen, maar ook van Chang Kai Shek) (zo overgenomen uit de reisfolder) bezoeken.
De volgende dag bezoeken we de grote, lange brug over de Yangtze-rivier  In de avond eten we Duits. Suppe en worstjes. Chinese meisjes verkleed als dirndl en de jongens met lederhose. Kun je je het voorstellen? Na het eten is het tijd voor een dansje. In de stad wordt op verschillende plaatsen gedanst. Voornamelijk stijldansen. We hebben het eens gekend, maar blijkbaar verleer je dat toch. Lily laat zich verleiden. Kees kijkt toe. De Chinezen vinden het prachtig. Er drommen tientallen toeschouwers rond de dansenden. Lily veranderd makkelijk van partner. Man of vrouw, het maakt niet uit. Uitgeput (Lily) gaan we naar ons hotel.
Met de bus naar Suzhou, alwaar het noodlot toeslaat, na een bezoek aan het mausoleum van Dr. Sun Yat Sen, de grondlegger van de Republiek China en de prachtige Lui-tuin. Eerst werd Lily ziek. Braken en diarree. En dat in een rijdende bus! Gelukkig ging het na enige uren en een schone broek al weer beter. Maar toen kwam Kees op gang. En hoe! In verschillende stadia kwam alles, maar dan ook alles er via alle lichaamsopeningen uit. En het hield niet op. De uitstapjes in Suzhou en Hangzhou waren niet meer aan hem besteed. Met medicatie proberen in Sjanghai te komen. In een internationaal ziekenhuis. Eerst naar het Emergency ziekenhuis. Vandaar met de ambulance (rokende verplegers, oud mercedesbusje, Kees, los en dus heen en weer schuivend, op de brancard) naar een internationaal ziekenhuis. Mooi ziekenhuis. Lijkt wel een voormalig hotel. Twee bedden op één kamer. Een voor de patiënt, de ander voor Lily. Kees wordt direct aan een infuus gelegd. Er gaan in de komende dagen liters naar binnen. Met name vocht, de rest wat medicatie en wat andere toevoegingen. De nieren blijken niet goed te werken. Ik ben uitgedroogd, waardoor ik niet meer kan plassen.
Na enkele dagen goede zorg, veel drinken en weinig eten, werkt de nierfunctie weer op een normaal niveau. En net op het juiste moment krijgen we te horen dat we toch nog met de normale, geplande vlucht naar huis kunnen.
 
Bij de terugvlucht hebben we geluk. De Lufthansa-piloten zijn/waren aan het staken, maar gelukkig ging onze vlucht volgens planning door. Het vliegtuig zat propvol, daar er ook eerder gestrande reizigers in meevlogen.
Zonder grote problemen uiteindelijk om ongeveer 9:00 uur in de ochtend in Amsterdam aangekomen. Daar afscheid genomen van onze reisgenoten. Afspraken gemaakt. Email-adressen uitgewisseld.
Het laatste stukje met de trein naar huis. Daar wacht ons eigen bed. Ons eigen eten. De dokter ...

Voeg een reactie toe (3)

 
Scroll Up