Indonesië 2

Gegevens: Categorie: 2009 Indonesië; Gemaakt op vrijdag 25 september 2009 04:02; Laatst bijgewerkt op dinsdag 13 oktober 2009 11:38; Geschreven door Administrator

Sittard (Nederland) - Amsterdam - Singapore (Singapore) - Melakka (Maleisie) - Ipoh - Penang - Jakarta (Indonesie) - Yogyakarta - Denpasar (Indonesie, Bali)- Ubud - Sanur (Indonesie, Bali) - Kuala Lumpur (Maleisie) - Singapore (Singapore) - Amsterdam (Nederland) - Sittard

View the embedded image gallery online at:
http://hessels.info/index.php/vakantie/2009-indonesie/99-indonesie-2?tmpl=component&print=1&layout=default&page=#sigProGalleriab006e12e75

In Penang rustig aan gedaan. Een dagje wat rondgekeken in Penang (oa een Portugees fort met een fraai bronzen door Nederland geschonken kanon), een dagje voor de televisie gehangen (F1 in Japan) en een dagje op pad in een taxi .Oa met de tandradbaan een berg op. Halverwege zijn we toch maar uitgestapt. Het was zo vol in de tandradbaan, dat we het toch niet helemaal vertrouwden. Maar ook vanaf halverwege had je een prachtig uitzicht. Op de terugweg naar beneden een Nederlander ontmoet die al enige tijd in Indonesie werkte. Hij woonde in een superdeluxe appartementencomplex met allerlei voorzieningen, voor 175 Euro per maand. Ideetje voor iemand van jullie? Daarna ook nog naar een groot boedhistisch tempelcomplex. Zeer uitgebreid en men was met nog enkele nieuwe tempels bezig. De ontkerkelijking heeft in deze streken nog zeker niet toegeslagen.

Na drie dagen, vier nachten luxe, met het vliegtuig naar Jakarta, Indonesie, via Kuala Lumpur (een nieuwe, groots opgezette luchthaven). Bij aankomst in Jakarta krijg je het toch wel flink benauwd. Je wordt met grote affiches duidelijk gemaakt dat drugs niet getolereerd worden en dat een overtreding de doodstraf betekent. Niet echt prettig om zo een land binnen te moeten komen ook al weet je dat je niets bij je hebt. Er hoeft maar en gek wat in je bagage gestopt te hebben en je ..... , ik moet er niet aan denken. Na een visum te hebben verkregen (weer een bladzijde vol in ons paspoort) en zonder problemen door de douane te zijn gekomen, naar de geldautomaat. Even miljonair geweest: 1.500.000 roepiahs uit de automaat gehaald. 30 gloednieuwe biljetten van 50.000 met opeenvolgende nummers. Het maximum van een transactie. Dat lijkt heel wat, maar is "maar" zo'n 100 Euro. Met de taxi naar de stad
Maar even makkelijk gedaan. Een van de 5 Ibis-hotels in de stad uitgekozen, we blijven hier toch maar een nachtje. Vlakbij het treinstation.

De volgende dag, na een heerlijk uitgebreid ontbijt met de trein naar Yogyakarta, doorgaans Jogja genoemd. Een reis van normaal zo'n 6 uur. Dit keer speciaal voor ons, 8 uur. Excecutive class, redelijk luxe, ietsje minder dan onze intercity-treinen. In de trein was van alles te krijgen. Het was een af en aan gaande optocht van officiele verkopers, obers, opruimers, kaartjescontroleurs, kaartjesknippers etc... Buiten was het wat eentoniger. Rijstvelden en nog een rijstvelden, af en toe, zeker in de bergen, zeer fraai gelegen.
Een hotelletje gevonden in een zijstraat van de hoofdstraat. Later blijkt dat we vlakbij een, van een flinke geluidsversterker voorziene, minaret van een moskee zitten. Dat was echter niet de reden waarom we een dag later toch maar weer naar het Ibis-hotel zijn verhuisd. Na een smoezelige badkamer, een afgemeten kop koffie, een toast met jam (gelukkig hebben we wat chocoladehagel meegenomen) en scrambled egg, kregen we toch wel een beetje heimwee naar het goede ontbijt dat je in het Ibis-hotel krijgt. Het avondeten bleek daar echter niets voor te stellen.
Een dagje wat rondgehangen in Jogja. De Malioboro (de Indonesische versie van de Barcelonese Ramblas) op en af gelopen. Zeer druk. Zo druk zelfs met brommers, scooters, taxi's en auto's, dat men een aparte baan heeft gemaakt voor de fietstaxi's en paarden en bijbehorende koetsen. Lekkere koffie met gratis donuts gegeten bij een concurrent van Starbucks die je hier ook overal ziet.
Een dag later naar de Kraton. Het paleis van de sultan, die er ook nog blijkt te wonen. Sultan nummer 10. Tot 14:00 uur in de middag mogen toeristen op visite komen (na betaling). Sulton 9 was zo geliefd, dat men allerlei spulletjes van hem hebben uitgestald in verschillende ruimten, handschoenen, foto's van zijn ontgroening in Haarlem etc. etc.. Wel een fraaie omgeving. Het waterpaleis van de sultan (tm nummer 4 heeft er gebruik van gemaakt) was leuk om te zien, vooral het kamertje van waaruit de sultan stiekum naar vrouwen in het aparte zwembad kon kijken om een goede keus te kunnen maken.
In de avond naar een dansvoorstelling. In twee uur een samenvatting van het liefdesverhaal van Rama en Shinta. Van de nood een deugd gemaakt en voor deze keer vantevoren bij MacDonalds gegeten. Hoewel prachtig met vuur en rookeffecten en de Prambanan (zie ook verder) als achtergrond, duurde de dansvoorstelling toch wel iets te lang. Volgende keer nemen we een kussentje mee om op de stenen zittingen te leggen.
Voor een dag een taxi gehuurd. Lekker makkelijk. Kun je je eigen tijd indelen. 3 Programmapunten. De Borobudur, de Mendut-tempel en de Prambanan. We hadden deze bezienswaardigheden eigenlijk in omgekeerde volgorde moeten bekijken, maar dat was niet uit te leggen aan onze taxi-chauffeur die niet echt veel Engels kon. De Borobudur is een prachtig bouwwerk, maar is niet te vergelijken met Angkor Wat in Cambodja, dat we twee jaar geleden hebben bezocht. De Borobudur is een platte piramide. Beneden vierkant (ik dacht zo'n 110 meter bij 110 meter) met een aantal 9-tal nivo's. De onderste vierkante nivo's zijn prachtig bewerkt met allerlei reliefs en beelden. De hoogste nivo's zijn rond (met de beroemde opengewerkte belletjes (waarin zich in de meeste een onthoofde boedha bevindt). Een en ander symboliseert de ontwikkeling naar het hoogste nivo dat je in je leven of reincarnaties kunt bereiken. Ondanks de vele trappen en andere ontberingen hebben we dit hoogste nivo in enkele tientallen minuten bereikt. Anderen blijken er soms hele mensenlevens over te doen.
Fraaie uitzichten vanaf het hoogste nivo.Je kunt er niet in, hoewel ze in de hoogste top toch blijkbaar een onafgewerkt boedhabeeld hebben gevonden.
Bij de Mendut-tempel staat een fraaie boom. Hij zou zo gebruikt kunnen worden in een Tarzan-film. Allemaal wortels (?) die als lianen naar beneden hangen. De tempel zelf bezit een donkere ruimte waarin ekele grote beelden. Deze mochten gefotografeerd worden, maar zonder flits!. Dat gaat natuurlijk moeilijk in het donker. Gelukkig was de bijverdiende oppasser behulpzaam door de beelden vanaf buiten bij te lichten met behulp van een van zilverpapier voorzien stuk karton. Echter toen het wat drukker werd mocht er gewoon geflitst worden. Even later kwam er een groep met gids die blijkbaar hier vaker kwam, want deze wist de schakelaars van de verlichting in het donker te vinden. Daar sta je dan met je goeie gedrag.....
Met flinke vaart naar ons laatste reisdoel. De taxichauffeur was in de veronderstelling dat de Prambanan om 17:00 uur zou sluiten. Het bleek 18:00 uur te zijn. Dat viel dus mee.
De Prambanan hadden we de avond tevoren al met verlichting gezien. Dit bouwwerk stond nog flink in de steigers. Sommige "ananasjes" (dat is zo ongeveer de vorm van deze gebouwen), kon men van binnen bezichtigen. Een grote ruimte en als je geluk had stond er een beeld in. Na het aanschouwen van de stier Nandu weer naar buiten, waarbij we omringd werden door hele horden schooljeugd die ons, vrijwel zonder uitzondering, vroegen of we met ze op de foto wilden. Er was zelfs een meisje dat me vroeg "Can i talk with you to excersise my Enlish". Natuurlijk mocht ze dat, zo beroerd ben ik nou ook weer niet. Maar op mijn reaktie "Ofcourse, what do you want to ask me" klapte ze echter finaal dicht en kon niets anders meer dan wat giebelen.
Naderhand bleek dat de jeugd op schoolreisje was en dat ze in het kader van de Engelse les minstens een buitenlander minstens een vraag moesten stellen. En wat ligt er dan voor de hand met al die handige mobieltjes: "Can i make a picture of you?". En als je dan ook nog eens een van de weinige duidelijk herkenbare toeristen ter plaatse bent, dan lijkt het alsof je heel populair bent. Op het laatste zelfs bij de meisjes met de hoofddoekjes.

De dag er na in de middaguren gevlogen van Jogja naar Denpasar, Bali. Had ook met de boot gekund, maar dat zag Lily toch niet echt zitten. En wie maakt zich nou druk om 50 Euro per persoon voor 1 uur vliegen (inclusief lunch met een reepje KitKat). Aangekomen in Denpasar met de taxi naar Ubud (ongeveer 3 kwartier). Daar het OkiWati Hotel uitgekozen om een 5-tal nachten te verblijven. Een klein paradijsje ongeveer honderd meter van de grote drukte, waar je niets van verneemt. Echter geen airco, wel een fan. Is toch even wennen. Voor dit hotel moet je maar eens kijken op: www.okawatihotel.com .
De eerste dag in Ubud een beetje rondgelopen, de reis naar Sanur (waar we de 15de verwacht worden) geregeld en wat rondgehangen in het Monkey Forest. Vele Makaken apen die niet bang waren voor wat toeristen en de gekochte bananen feilloos wisten te vinden, zelfs in je broekzakken. Het veroveren van een fles water was ook niet moeilijk. Het afdraaien van de dop kostte al wat meer moeite. Het drinken van het water was toch wel wat veel gevraagd voor de apen. De fles werd wat heen en weer gegooid en het water dat er uit spatte werd van de grond opgeslurpt. Prachtige omgeving met waterbeekjes en bruggetjes.
Ook in Ubud een avond naar een dansvoorstelling. Een typich Balinese dansvoorstelling had men ons beloofd. De "Fire and Trance dance". Klinkt spectaculair niet? Uiteindelijk blieek het wederom om het verhaal van Rama en Shinta te gaan, nu echter in een kortere versies.In de laatste tien minuten kwam zelfs nog een leerling van onze E. Ratelband voorbij, die door brandende kokosnootrestanten liep. Mooie kleding en dit keer niet begeleid door Gamalan-muziek, maar door live geluiden van zo'n 50 half ontblote (bovenste helft) mannen.
De daaropvolgende nacht een flinke regenbui, die gelukkig in de ochtend voorbij was.
De dag er op met de taxi langs de bezienswaardigheden van de omgeving van Ubud. De Elephant Cave tempel met prachtige omgeving, het grootste tempelcomplex van Bali, waat je kon verdwalen tussen de tempels en natuurlijk een prachtig uitzicht op de rijstterrassen.

We zitten nu op de veranda voor onze kamer.Met WiFi-mogelijkheid (anderhalve Euro voor twee uur) Ook ikke ben inmiddels flink verkouden geworden. Gelukkig dat we een flinke hoeveelheid zakdoekjes bij ons hebben. Het ontbijt (pancake met vruchten, mixed fruit juice, fruithapje, yoghurt met honing en een potje koffie) is weer op en het regent af en toe flink.Dat belooft niet veel goeds voor vandaag. Gelukkig zitten we hier droog. Vandaag hebben we een rustdag. We moeten nog wat zaakjes regelen (laundry en de rit van het hotel naar de Shutlebus die ons naar Sanur moet brengen). De rest van de dag doen we het langzaam aan. Wellicht dat we nog even gaan zwemmen.
Morgen is het hier een feestdag. Iedereen is er al dagen mee bezig. Bij de huizen verschijnen lange versierde bamboestokken met kleine offerande-plaatsjes.
Waarschijnlijk is de dienstverlening dan minimaal.
Maar dat horen jullie de volgende keer.

Losse opmerrkingen:

Heineken is ook hier overal te vinden. Doorgaans tegen een toch wel flinke prijs (2 tot 2,5 Euro voor een halve liter).
Hoewel we ons hier in landen bevinden waar de Islam flink vertegenwoordigd is, zijn hier over het algemeen genomen, minder burka's te vinden dan in Nederland.
Als je goed naar de foto's kijkt, zie je dat Roda hier ookbekent is.We denken dat het iets met parkeren te maken heeft, maar bij Roda is het meestal toch niet zo druk dat ze tot in Indonesie parkeerplaatsen nodig hebben?
Let bij de foto's ook eens op de vreemde (voor een Europeaan) aanwijzingen die je op een toilet hier kunt vinden.