• Register
Start  //  Vakantie  //  2009 Indonesië

Sittard (Nederland) - Amsterdam - Singapore (Singapore) - Melakka (Maleisie) - Ipoh - Penang - Jakarta (Indonesie) - Yogyakarta - Denpasar (Indonesie, Bali) - Ubud - Sanur (Indonesie, Bali) - Kuala Lumpur (Maleisie) - Singapore (Singapore) - Amsterdam (Nederland) - Sittard

Toch nog even een berichtje (vanuit Singapore, een gloednieuw IBIS-hotel) voordat we terugkeren naar Nederland.

Na vier dagen in een klein paradijsje, inclusief slang die Lily probeerde te verleiden, waarover later meer, 3 dagen in een iets minder fraai paradijsje (zonder slang), 1 dagje Kula Lumpur en een ander dagje in Singapore, is de vakantie toch echt bijna over. De kleren zijn vuil, de koffers staan gepakt (de zwemspullen zijn er ook deze vakantie niet uitgeweest) en we zijn er bijna klaar voor. Nog wat inkopen doen in de grote Malls, die hier met bosjes worden neergezet, de een nog mooier dan de andere, en het is voorbij.

In Ubud, ons kleine paradijsje, werden we de voorlaatste avond, toen we buiten de deur wilden gaan eten en net buiten de poort waren, verwelkomd door een rijstveld-bewoner die blijkbaar de weg kwijt was. Ik had hem (?) nog niet gezien, maar door de schreeuw die hij bij Lily ontlokte, wist ik zeker dat het een muis, slang of grote kikker moest zijn. Een slang dus, En niet zo'n kleintje, zo tegen de meter, zonder te liegen. Niet echt dik, maar toch. Niet iets om zo maar even op te pakken en weg te gooien. Dus toch maar even om raad/hulp gevraagd bij de eigenaar van het hotel waar we sliepen. Die dacht in eerste instantie dat we ons aanstelden, maar nadat zij het dier van grote afstand, had gezien, ging ze zonder verdere aktie te ondernemen, toch maar wat andere hulp halen. Even later verscheen een hulpje met een flinke bamboestok, die de slang klaar moest maken voor de soep. Je raad het natuurlijk al, de slang was door alle consternatie ook in paniek geraakt en was nergens meer te bekennen. Bleef het probleem dat we langs het punt waar de slang was gezien, moesten zien te komen. Een andere weg was er niet. Na wat praten, toch maar op pad. Nou, ik heb lily nog nooit zo hard zien rennen.
Het onderwerp van die avond kun je natuurlijk wel raden. Er was niet aan te ontkomen. Uiteindelijk lukte het om Lily op wat andere gedachten te brengen, maar toen moesten we weer terug..... We zijn het gangetje ook op de terugkeer weer doorgerend. Ooknu gelukkig geen slang meer te bekennen.
De dag erna was er feest in de stad.Veel winkels waren dicht. Ik ben de naam van het feest even kwijt, maar de mensen gaan die dag, naar de familietempel (als ze die hebben), brengen offers aan overleden familieleden en voeren verschillende rituelen uit. Men heeft er geen bezwaar tegen, als je van gepaste afstand (gekleed in Sarong) een en ander gadeslaat. We zijn bij een willekeurige tempel ergens op een randje gaan zitten en wachtten af wat er ging gebeuren.
We raakte in gesprek met een van de Balinese mensen die kwamen bidden. Hij had jaren in Nederland gewoond en gewerkt, maar woonde nu al weer jaren, sinds zijn pensioen, in Indonesie. Hij kreeg het volle pensioen en woonde in Indonesie. Dat betekende dat hij een leven had als God in Frankrijk (je weet wat ik bedoel). Dat leek Lily ook wel wat. Op die manier zouden we waarschijnlijk ook veel eerder als 67 kunnen stoppen. In Indonesie (Bali) heb je niet zo erg veel nodig om goed te kunnen leven.
In het dorp kwamen we kinderen met gamalan instrumenten en sommigen verkleed als draak, tegen. Het had iets weg van Sint Maarten, muziekje, dansje en bedelen om wat geld.

De dag later (met een avond zonder slang) met de taxi naar het eerder gereserveerde Segara Village Hotel in Sanur. Ongeveer drie kwartier rijden, het was niet druk. Een prachtige entree, mooie tuinen, maar een toch iets tegenvallende kamer. We zijn natuurlijk de afgelopen weken af en toe flink verwend, maar hier hadden we toch wel meer van voorgesteld. Het was niet slecht, zeker niet, maar voor het prijsverschil met Ubud, was dit toch maar minnetjes.
Maar we hebben ons goed vermaakt in Ubud. Lekker rustig gedaan. Wat meegenomen tijdschriften gelezen (de Nieuwe Revu en de Panaroma stellen ook niets meer voor) en naar de verschillende beschikbare zwembaden gekeken. Ze zagen er allemaal nat uit, maar we hebben ze toch maar niet geprobeerd. Een stoel bij een van de baden te bemachtigen was helemaal een kriem (crime). Mensen gingen met de badhandoek en andere attributen naar het ontbijt. De badspullen werden in de badstoelen gedumpt en men ging ontbijten. Na het ontbijt werd dan de gereserveerde stoel in gebruik genomen. Aangezien we meestal laat ontbeten, waren de stoelen meestal reeds allemaal "in gebruik" voordat wij bij het restaurant arriveerden.
Een dagje naar Kuta. Dat zou de meer "ruige" kant van Bali moeten zijn, meer iets voor de iets jongeren. Dat klopte wel. Er liep wat meer jong grut rond dan in Sanur. Het was er dan ook wel wat drukker. Lekker langs het strand gelopen. Veel barretjes die uit niet meer bestonden dan wat plastic stoelen en een koelbox met drank. Vliegertje gekocht, waarvan we maar moeten afwachten of we hem in Nederland de lucht in krijgen. Hier en daar een vruchtensapje gedronken en tegen het einde van de middag weer naar Sanur. Restaurantjes genoeg, de ene met wat betere eetbare spullen als de andere, zoals later op het toilet bleek.
In Sanur verder niet veel uitgespookt. Een middag een "processie" op het strand meegemaakt. Badstoelen en badgasten waren die dag op sommige gedeelten van het strand niet welkom. Allemaal netjes aangeklede bewoners van een bepaald gedeelte van Sanur. Veel muziek (weer die gamalan)

Met het vliegtuig naar Kuala Lumpur. Een grote stad in Maleisie. Onze vrije dag daar wat rondgelopen in het centrum. Ook hier veel nieuwe kantoren en grote winkels. Hier en daar wat geld achtergelaten.

Na twee nachten met de bus van Kuala Lumpur naar Singapore. Een rit van, normaal, zo'n zes uur. Maar daar er wat Indiase mensen wat problemen hadden bij de Singapoorse douane, duurde de trip dit keer zo'n zeven en half uur. De truuk met de bagage is gelukkig dit keer wel gelukt. Gelukkig hadden we ons hotel reeds gereserveerd. Het gloednieuwe Ibis hotel. Mooi, maar het lijkt echt een fabriek, meer dan 500 kamers!
Rondgelopen in een Mall met alleen maar computers, camera's etc. Je kijkt je ogen uit. Hoe verder je het gebouw binnendringt (en hier en daar naar prijzen hebt gevraagd), hoe goedkoper de prijzen werden. Even overwogen om de nieuwe Sony PSP Go aan te schaffen (in Nederland zo'n 250 Euro, hier vanaf 155 Euro te koop). Toch maar niet gedaan omdat de recensies toch niet echt overtuigend zijn

En tja, nu staan de koffers klaar, we hebben nog een middag en begin van de avond, voordat het vliegtuig vetrekt. Nog even wachten, een flink aantal uurtjes vliegen en we zijn weer thuis. Twee keer terug in de tijd. Een tijdsverschil van 6 uur tussen Singapore en Nederland.(we vertrekken om ongeveer 12 uur snachts en komen smorgens rond 6 uur in Amsterdam aan) en dan nog een uurtje in de nacht van zaterdag op zondag. Met name dat laatste uurtje zullen we goed kunnen gebruiken.

Maar dat horen jullie nog wel.

Losse opmerking
- Op veel plaatsen en in veel winkels wordt hier Muzak via de geluidsinstallatie gespeeld. Muziek zonder kop en zonder staart. Net op het moment dat het deuntje leuk begint te worden, beginnen ze weer opnieuw. En dat moet verkopen? Ik betwijfel of dat werkt.

 

Voeg een reactie toe (0)

 
Sittard (Nederland) - Amsterdam - Singapore (Singapore) - Melakka (Maleisie) - Ipoh - Penang - Jakarta (Indonesie) - Yogyakarta - Denpasar (Indonesie, Bali)- Ubud - Sanur (Indonesie, Bali) - Kuala Lumpur (Maleisie) - Singapore (Singapore) - Amsterdam (Nederland) - Sittard

 In Penang rustig aan gedaan. Een dagje wat rondgekeken in Penang (oa een Portugees fort met een fraai bronzen door Nederland geschonken kanon), een dagje voor de televisie gehangen (F1 in Japan) en een dagje op pad in een taxi .Oa met de tandradbaan een berg op. Halverwege zijn we toch maar uitgestapt. Het was zo vol in de tandradbaan, dat we het toch niet helemaal vertrouwden. Maar ook vanaf halverwege had je een prachtig uitzicht. Op de terugweg naar beneden een Nederlander ontmoet die al enige tijd in Indonesie werkte. Hij woonde in een superdeluxe appartementencomplex met allerlei voorzieningen, voor 175 Euro per maand. Ideetje voor iemand van jullie? Daarna ook nog naar een groot boedhistisch tempelcomplex. Zeer uitgebreid en men was met nog enkele nieuwe tempels bezig. De ontkerkelijking heeft in deze streken nog zeker niet toegeslagen.

Na drie dagen, vier nachten luxe, met het vliegtuig naar Jakarta, Indonesie, via Kuala Lumpur (een nieuwe, groots opgezette luchthaven). Bij aankomst in Jakarta krijg je het toch wel flink benauwd. Je wordt met grote affiches duidelijk gemaakt dat drugs niet getolereerd worden en dat een overtreding de doodstraf betekent. Niet echt prettig om zo een land binnen te moeten komen ook al weet je dat je niets bij je hebt. Er hoeft maar en gek wat in je bagage gestopt te hebben en je ..... , ik moet er niet aan denken. Na een visum te hebben verkregen (weer een bladzijde vol in ons paspoort) en zonder problemen door de douane te zijn gekomen, naar de geldautomaat. Even miljonair geweest: 1.500.000 roepiahs uit de automaat gehaald. 30 gloednieuwe biljetten van 50.000 met opeenvolgende nummers. Het maximum van een transactie. Dat lijkt heel wat, maar is "maar" zo'n 100 Euro. Met de taxi naar de stad
Maar even makkelijk gedaan. Een van de 5 Ibis-hotels in de stad uitgekozen, we blijven hier toch maar een nachtje. Vlakbij het treinstation.

De volgende dag, na een heerlijk uitgebreid ontbijt met de trein naar Yogyakarta, doorgaans Jogja genoemd. Een reis van normaal zo'n 6 uur. Dit keer speciaal voor ons, 8 uur. Excecutive class, redelijk luxe, ietsje minder dan onze intercity-treinen. In de trein was van alles te krijgen. Het was een af en aan gaande optocht van officiele verkopers, obers, opruimers, kaartjescontroleurs, kaartjesknippers etc... Buiten was het wat eentoniger. Rijstvelden en nog een rijstvelden, af en toe, zeker in de bergen, zeer fraai gelegen.
Een hotelletje gevonden in een zijstraat van de hoofdstraat. Later blijkt dat we vlakbij een, van een flinke geluidsversterker voorziene, minaret van een moskee zitten. Dat was echter niet de reden waarom we een dag later toch maar weer naar het Ibis-hotel zijn verhuisd. Na een smoezelige badkamer, een afgemeten kop koffie, een toast met jam (gelukkig hebben we wat chocoladehagel meegenomen) en scrambled egg, kregen we toch wel een beetje heimwee naar het goede ontbijt dat je in het Ibis-hotel krijgt. Het avondeten bleek daar echter niets voor te stellen.
Een dagje wat rondgehangen in Jogja. De Malioboro (de Indonesische versie van de Barcelonese Ramblas) op en af gelopen. Zeer druk. Zo druk zelfs met brommers, scooters, taxi's en auto's, dat men een aparte baan heeft gemaakt voor de fietstaxi's en paarden en bijbehorende koetsen. Lekkere koffie met gratis donuts gegeten bij een concurrent van Starbucks die je hier ook overal ziet.
Een dag later naar de Kraton. Het paleis van de sultan, die er ook nog blijkt te wonen. Sultan nummer 10. Tot 14:00 uur in de middag mogen toeristen op visite komen (na betaling). Sulton 9 was zo geliefd, dat men allerlei spulletjes van hem hebben uitgestald in verschillende ruimten, handschoenen, foto's van zijn ontgroening in Haarlem etc. etc.. Wel een fraaie omgeving. Het waterpaleis van de sultan (tm nummer 4 heeft er gebruik van gemaakt) was leuk om te zien, vooral het kamertje van waaruit de sultan stiekum naar vrouwen in het aparte zwembad kon kijken om een goede keus te kunnen maken.
In de avond naar een dansvoorstelling. In twee uur een samenvatting van het liefdesverhaal van Rama en Shinta. Van de nood een deugd gemaakt en voor deze keer vantevoren bij MacDonalds gegeten. Hoewel prachtig met vuur en rookeffecten en de Prambanan (zie ook verder) als achtergrond, duurde de dansvoorstelling toch wel iets te lang. Volgende keer nemen we een kussentje mee om op de stenen zittingen te leggen.
Voor een dag een taxi gehuurd. Lekker makkelijk. Kun je je eigen tijd indelen. 3 Programmapunten. De Borobudur, de Mendut-tempel en de Prambanan. We hadden deze bezienswaardigheden eigenlijk in omgekeerde volgorde moeten bekijken, maar dat was niet uit te leggen aan onze taxi-chauffeur die niet echt veel Engels kon. De Borobudur is een prachtig bouwwerk, maar is niet te vergelijken met Angkor Wat in Cambodja, dat we twee jaar geleden hebben bezocht. De Borobudur is een platte piramide. Beneden vierkant (ik dacht zo'n 110 meter bij 110 meter) met een aantal 9-tal nivo's. De onderste vierkante nivo's zijn prachtig bewerkt met allerlei reliefs en beelden. De hoogste nivo's zijn rond (met de beroemde opengewerkte belletjes (waarin zich in de meeste een onthoofde boedha bevindt). Een en ander symboliseert de ontwikkeling naar het hoogste nivo dat je in je leven of reincarnaties kunt bereiken. Ondanks de vele trappen en andere ontberingen hebben we dit hoogste nivo in enkele tientallen minuten bereikt. Anderen blijken er soms hele mensenlevens over te doen.
Fraaie uitzichten vanaf het hoogste nivo.Je kunt er niet in, hoewel ze in de hoogste top toch blijkbaar een onafgewerkt boedhabeeld hebben gevonden.
Bij de Mendut-tempel staat een fraaie boom. Hij zou zo gebruikt kunnen worden in een Tarzan-film. Allemaal wortels (?) die als lianen naar beneden hangen. De tempel zelf bezit een donkere ruimte waarin ekele grote beelden. Deze mochten gefotografeerd worden, maar zonder flits!. Dat gaat natuurlijk moeilijk in het donker. Gelukkig was de bijverdiende oppasser behulpzaam door de beelden vanaf buiten bij te lichten met behulp van een van zilverpapier voorzien stuk karton. Echter toen het wat drukker werd mocht er gewoon geflitst worden. Even later kwam er een groep met gids die blijkbaar hier vaker kwam, want deze wist de schakelaars van de verlichting in het donker te vinden. Daar sta je dan met je goeie gedrag.....
Met flinke vaart naar ons laatste reisdoel. De taxichauffeur was in de veronderstelling dat de Prambanan om 17:00 uur zou sluiten. Het bleek 18:00 uur te zijn. Dat viel dus mee.
De Prambanan hadden we de avond tevoren al met verlichting gezien. Dit bouwwerk stond nog flink in de steigers. Sommige "ananasjes" (dat is zo ongeveer de vorm van deze gebouwen), kon men van binnen bezichtigen. Een grote ruimte en als je geluk had stond er een beeld in. Na het aanschouwen van de stier Nandu weer naar buiten, waarbij we omringd werden door hele horden schooljeugd die ons, vrijwel zonder uitzondering, vroegen of we met ze op de foto wilden. Er was zelfs een meisje dat me vroeg "Can i talk with you to excersise my Enlish". Natuurlijk mocht ze dat, zo beroerd ben ik nou ook weer niet. Maar op mijn reaktie "Ofcourse, what do you want to ask me" klapte ze echter finaal dicht en kon niets anders meer dan wat giebelen.
Naderhand bleek dat de jeugd op schoolreisje was en dat ze in het kader van de Engelse les minstens een buitenlander minstens een vraag moesten stellen. En wat ligt er dan voor de hand met al die handige mobieltjes: "Can i make a picture of you?". En als je dan ook nog eens een van de weinige duidelijk herkenbare toeristen ter plaatse bent, dan lijkt het alsof je heel populair bent. Op het laatste zelfs bij de meisjes met de hoofddoekjes.

De dag er na in de middaguren gevlogen van Jogja naar Denpasar, Bali. Had ook met de boot gekund, maar dat zag Lily toch niet echt zitten. En wie maakt zich nou druk om 50 Euro per persoon voor 1 uur vliegen (inclusief lunch met een reepje KitKat). Aangekomen in Denpasar met de taxi naar Ubud (ongeveer 3 kwartier). Daar het OkiWati Hotel uitgekozen om een 5-tal nachten te verblijven. Een klein paradijsje ongeveer honderd meter van de grote drukte, waar je niets van verneemt. Echter geen airco, wel een fan. Is toch even wennen. Voor dit hotel moet je maar eens kijken op: www.okawatihotel.com .
De eerste dag in Ubud een beetje rondgelopen, de reis naar Sanur (waar we de 15de verwacht worden) geregeld en wat rondgehangen in het Monkey Forest. Vele Makaken apen die niet bang waren voor wat toeristen en de gekochte bananen feilloos wisten te vinden, zelfs in je broekzakken. Het veroveren van een fles water was ook niet moeilijk. Het afdraaien van de dop kostte al wat meer moeite. Het drinken van het water was toch wel wat veel gevraagd voor de apen. De fles werd wat heen en weer gegooid en het water dat er uit spatte werd van de grond opgeslurpt. Prachtige omgeving met waterbeekjes en bruggetjes.
Ook in Ubud een avond naar een dansvoorstelling. Een typich Balinese dansvoorstelling had men ons beloofd. De "Fire and Trance dance". Klinkt spectaculair niet? Uiteindelijk blieek het wederom om het verhaal van Rama en Shinta te gaan, nu echter in een kortere versies.In de laatste tien minuten kwam zelfs nog een leerling van onze E. Ratelband voorbij, die door brandende kokosnootrestanten liep. Mooie kleding en dit keer niet begeleid door Gamalan-muziek, maar door live geluiden van zo'n 50 half ontblote (bovenste helft) mannen.
De daaropvolgende nacht een flinke regenbui, die gelukkig in de ochtend voorbij was.
De dag er op met de taxi langs de bezienswaardigheden van de omgeving van Ubud. De Elephant Cave tempel met prachtige omgeving, het grootste tempelcomplex van Bali, waat je kon verdwalen tussen de tempels en natuurlijk een prachtig uitzicht op de rijstterrassen.

We zitten nu op de veranda voor onze kamer.Met WiFi-mogelijkheid (anderhalve Euro voor twee uur) Ook ikke ben inmiddels flink verkouden geworden. Gelukkig dat we een flinke hoeveelheid zakdoekjes bij ons hebben. Het ontbijt (pancake met vruchten, mixed fruit juice, fruithapje, yoghurt met honing en een potje koffie) is weer op en het regent af en toe flink.Dat belooft niet veel goeds voor vandaag. Gelukkig zitten we hier droog. Vandaag hebben we een rustdag. We moeten nog wat zaakjes regelen (laundry en de rit van het hotel naar de Shutlebus die ons naar Sanur moet brengen). De rest van de dag doen we het langzaam aan. Wellicht dat we nog even gaan zwemmen.
Morgen is het hier een feestdag. Iedereen is er al dagen mee bezig. Bij de huizen verschijnen lange versierde bamboestokken met kleine offerande-plaatsjes.
Waarschijnlijk is de dienstverlening dan minimaal.
Maar dat horen jullie de volgende keer.

Losse opmerrkingen:

Heineken is ook hier overal te vinden. Doorgaans tegen een toch wel flinke prijs (2 tot 2,5 Euro voor een halve liter).
Hoewel we ons hier in landen bevinden waar de Islam flink vertegenwoordigd is, zijn hier over het algemeen genomen, minder burka's te vinden dan in Nederland.
Als je goed naar de foto's kijkt, zie je dat Roda hier ookbekent is.We denken dat het iets met parkeren te maken heeft, maar bij Roda is het meestal toch niet zo druk dat ze tot in Indonesie parkeerplaatsen nodig hebben?
Let bij de foto's ook eens op de vreemde (voor een Europeaan) aanwijzingen die je op een toilet hier kunt vinden.

 

Voeg een reactie toe (0)

 

Sittard (Nederland) - Amsterdam - Singapore (Singapore) - Melakka (Maleisie) - Ipoh - Penang - Surabaya (Java, Indonesie) - Yogyakarta - Solo - Sanur (Indonesie, Bali) - Kuala Lumpur (Maleisie) - Singapore (Singapore) - Amsterdam (Nederland) - Sittard

 Donderdagavond. Lily heeft de koffers gepakt. Ikke in de nacht van donderdag op vrijdag nog net op tijd het november-stukje voor het WijkKrantje en de vertaling van Legacy (mijn stamboomprogramma) afgekregen. Toen ik daarbij mijn mail bekeek, zag ik dat we een mailtje hadden gekregen waarin stond dat de internet-reservering van ons hotel in Singapore niet goed was gekeurd. Of we even zo snel mogelijk contact wilden opnemen met het hotel. En dat om half twee in de nacht (in Singapore is het dan half acht), zes uur voor vertrek. Gelukkig was Singapore makkelijk bereikbaar per telefoon en was een nieuwe reservering snel geregeld.

Vrijdagochtend vroeg opgestaan. Na een voorspoedige treinreis naar Schiphol, een vrijwel probleemloze 12 urige vlucht rechtstreeks naar Singapore (enkele minuten flinke turbulentie net op het moment dat we koffie en sinaasappelsap gepresenteerd kregen). In het vliegtuig werden we vrijwel constant beziggehouden, dan weer een warm vochtig doekje om je een beetje op te frissen, dan weer een maaltijd, even later een reep Toblerone etc. etc. Je kreeg bijna geen tijd om een film compleet af te kijken.

Aankomst in Singapore om 6 uur in de ochtend (6 uur tijdverschil (later) met Nederland). Als we het vliegtuig verlaten is het even schrikken. Het lijkt wel of je een warme deken krijgt omgeslagen. En dat om zes uur in de ochtend. Vanaf het vliegveld met de taxi rechtstreeks naar het vooraf gereserveerde hotel. Onderweg allemaal mannen en vrouwen die bezig zijn met hun ochtendoefeningen. Soms enkelen bij elkaar, vaak flink wat tientallen. Alles schoon, geen papier of ander ander afval op de straten. Na aankomst in het hotel: de vakantie begonnen met enkele uurtjes slapen.

Heel Singapore staat in het teken van de F1 die dat weekend in de stad wordt verreden. Het circuit is duidelijk herkenbaar, hoewel we er niet echt bij konden komen (998 Singapoorse Dollars, zo'n 500 Euros, ging iets boven ons budget), het is helemaal sterk verlicht omdat de wedstrijd in het begin van de avond wordt verreden. Tijdens een boottochtje varen we er onderdoor en horen we boven ons Hamilton (of was het toch Schumacher) langskomen. Bij de Japanner eten we de eerste avond het F1-menu.

In Singapore flink wat gewinkeld. Er zijn heel veel grote winkelcentra waar vrijwel alles te koop is. Electronica is goedkoper als in Nederland, het verschil is toch niet echt zo groot, maar we wachten eerst Maleisie maar eens af voordat we ons geld uitgeven, op de terugtocht zijn we nog even in Singapore, dan kunnen we eventueel de laatste vakantiecentjes nog uitgeven.

Genoten van het uitzicht op de oude (lage) en nieuwe (hoge) gebouwen langs het water. Fraaie architectuur.

Na twee nachten van Singapore met de 4 uur durende bus naar Melakka, een geliefde plaats voor de mensen uit Singapore. Dat zag je ook aan de grens, tientallen toegangspoortjes die waarschijnlijk alleen in het weekend gebruikt worden. Toen wij er langs kwamen was het uitgestorven. De grensdoorgang van Singapore was snel geregeld alleen kwamen we er, toen we aan de Maleisische kant van de grens weer in de bus zaten, achter dat onze bagage nog aan Singaporese kant stond. Men deed gelukkig niet moeilijk een vriendelijke lach en wat korte sprintjes waren voldoende om onze bagage die gewoon op de stoep stond, op Maleisisch grondgebied te krijgen.

Melakka is een oud koloniaal "dorpje" met nog enkele oude gebouwen van Portugezen en Nederlanders. In een kerkje boven op een heuveltje waren tientallen "Nederlandstalige" grafstenen te bewonderen. Ik heb ze allemaal gefotografeerd, dus als je ze wil zien, laat het maar horen. Verder hadden ze er nog een groot huis staan met de naam "Stadthuijs" en dat is toch echt geen Maleisisch. Veel musea (waar we niet naar toe zijn gegaan) in fraaie opgeknapte oude panden. Een oude wijk met veel tempels, enkele leuke terrasjes, etc. etc. Heel gezellig, maar waarschijnlijk in het weekend (waarin de prijzen van hotels omhoog gaan) ietsjes te druk.

Twee nachten geslapen in het Aldy-hotel. Fraaie kamer, verrassend uitgebreid ontbijt. Jacuzzi op het dakterras. Juist, dat we ook niet gebruikt hebben. In een van de grote winkelcentra komt Lily met het idee om een klein vakantie-computertje te kopen. Daar kon ik het natuurlijk niet mee oneens zijn, helemaal niet. Na enig vergelijkend warenonderzoek een 10 inch Acer computertje gekocht dat makkelijk in de rugzak past. Dit mailtje is een van de eerste resultaten. Tot nu toe pas een klein minpuntje (tenminste straks in Nederland), er zit zo'n grote Engelse driepoot-stekker aan. Straks na thuiskomst dus even bij de Handyman langs.

Met de bus, 6 uur, naar Ipoh. Lily had gelezen dat er een kasteel zou staan. Dus altijd een leuk uitstapje Het verhaal klopte echter maar half. Kellies castle is namelijk een nooit afgebouwd huis, dat door zijn grootte kasteel wordt genoemd. dat hoeven we dus niet te zien. In Ipoh blijven we dan ook maar een nacht. We slapen in een prachtig oud Treinstation-hotel. Men verhuurt er echter ook kamers voor 4 uur. Dat klinkt wat minder. Dat betekent meestal dat ze er ook ... je weet wel....Als ze maar niet al te veel herrie maken.

Ipoh is duidelijk niet echt op toeristen ingesteld. Oude gebouwen zijn wel mooi opgeknapt en in gebruik door de overheid, maar verder is er niet veel te beleven. Behoudens de verschillende grote winkelcentra dan.

Goed geslapen, iets minder ontbijt.

Om tien uur met de bus naar Penang. Zonder noemenswaardige problemen, of het moeten de bijna standaard overstap-perikelen zijn. Op de grote busstations wordt vrijwel altijd gekeken of de passagiers van verschillende bussen bij elkaar geplaatst kunnen worden. Dat is dus opletten, want wij begrijpen meestal niet wat er bedoeld wordt als eea in het Maleisisch wordt uitgelegd. Tot nu toe is het steeds goed gegaan.

Uiteindelijk in Georgetown op Penang beland. Nog steeds Maleisie. Eerst een vliegtuig geboekt (en de planning wat aangepast omdat de andere vluchten reeds volgeboekt waren) van Penang naar Jakarta (Indonesie). Daarna een hotel gezocht. Ikke (Kees) had mijn zinnen gezet op het Eastern & Oriental Hotel. Ietwat (nou ja, flink wat) boven ons dagelijkse budget, maar wel prachtig. Met uitzicht op de ietwat onrustige zee, wat misschien wel te maken heeft met de Tsunami's en aardbevingen wat verder weg, waar we gelukkig geen last van hebben. Om eea te kunnen bekostigen hebben we de eerste avond maar een goedkoop 5-gangen diner genomen. RM 30 per persoon (Maleisische Ringits, dus delen door 5).

Wil je iets meer weten over ons huidige hotel, moet je kijken op: http://www.e-o-hotel.com , let niet op het muziekje, dat hebben wij niet uitgezocht hoor). Wij zitten in de "goedkope" Deluxe kamer, een nacht is het noodzakelijk dat we verkassen naar een Georgetown kamer. In onze huidige kamer hangt in de kast de sari klaar, ieder zijn eigen wastafel, inclusief badjas, eigen internet aansluiting, in bed keuze uit 4 verschillende soorten kussens, etc. etc. Mag toch wel, zo af en toe.

Dus dinsdag (van onze tweede week) naar Jakarta. ergens op Indonesie zullen we wel weer wat van ons laten horen.

 

Enkele losse opmerkingen:

We leren weer hoofdrekenen: bedrag delen door twee (Singapoorse Dollars naar Euros), delen door 5 (van Maleisische Ringits naar Euros) en delen door 15000 (afgerond) voor het omzetten van Indonesische Roepies naar Euros.

Wat een mengelmoes van culturen. In de steden vaak in een straal van enkele honderden meters centra van hindoes, boedhisten, christenen en moslims naast elkaar. En dat meestal zonder problemen voorzover wij dat konden beoordelen.

Wat lopen we in Nederland toch weer achter met de automatisering van het dagelijks leven. Parkeerwachters met apparaatjes om online te kijken of parkeervergunningen geldig zijn. Indien niet dan kunnen met hetzelfde apparaat foto's gemaakt worden als bewijs van de geconstateerde overtreding. Taxis waarin je met creditcard kunt afrekenen.

Nieuwste trend: relaxstoelen, van een soort paardezadels tot uitgebreide fauteuils. Je komt ze overal tegen.

In Singapore en Maleisie overal MacDonalds. Mogelijk nog maar dan in Nederland. Elk groot winkelcentrum (en die zijn er veel) heeft minstens een vestiging soms zelfs meerdere. Lekker makkelijk omdat ze vrij te gebruiken WiFi hebben, net zoals bij de vele vestigingen van Starbucks.

Andere nieuwe trend (in Ipoh): fietstaxi's met complete (plastic) bloementuin-versiering incl. je favoriete muziek op zo'n volume dat de halve stad er van mee kan genieten. Zo hoorde je ruim van te voren dat de Michael Jackson fietstaxi langs zou gaan komen inclusief (in de avond) knipperende verlichting en complete bloemstukken. Deze fietstaxi was zeer populair. De Beatles-fietstaxi was iets minder populair.

Koud, koud, wat is het hier toch koud. Lily kan het bijna nergens anders over hebben. Als we hadden geweten dat het hier zo koud zou zijn, hadden we misschien wel iets anders gedaan. Uiteraard hebben we het nu over airco's in de verschillende hotels, die meestal toch iets te koud zijn afgesteld naar de smaak van Lily. Gelukkig zijn ze meestal wat warmer in te stellen, maar wat een luxe-probleem.

Voeg een reactie toe (0)

 
Scroll Up