• Register
Start  //  Vakantie  //  2008 Noord-Peru & Ecuador

Amsterdam - Londen - New York - Lima (Peru) - Huaraz - Trujillo - Cajamarca - Chiclayo - Piura - Loja - Cuenca - Riobamba - Quito (Ecuador)

Cuenca, 9 november 2008 

In 3 uur met de bus van Chiclayo naar Piura. Dat viel dus mee. Het hotel San Miguel dat we gereserveerd hadden valt reuze mee, we sliepen op de eerste verdieping, zonder bewaking van het hotel, maar gelukkig wel naast het Paleis (nou ja paleis) van Justitie. Het was maar voor een nachtje. We hebben het overleefd.
In Piura was niet veel te beleven, we hebben wat rongelopen en bij Mr. Wok in een (voor Peruaanse begrippen chique) warenhuis wat Peruaans-Chinees gegeten, wat nog goed smaakte ook, zelfs niet ziek geworden.

De dag erna met de bus van 9 uur in de ochtend naar Loja. Dat is onze eerste stop in Ecuador. Wel wat spannend, want we hebben flink wat vreemde verhalen gehoord over de grensovergang. Voor de zekerheid een rechtstreekse bus naar Loja gepakt. We konden bij wijze van spreken blijven zitten in de bus van Peru naar Ecuador. Alleen voor de grensformaliteiten zouden we even uit de bus hoeven. We waren gelukkig ook in goed gezelschap. Voor ons zaten twee jonge zustertjes, waarvan eentje even de grens over moest omdat ze al een half jaar in Peru was.
Achteraf gezien hebben we ons zorgen gemaakt om niets. Alles liep zeer voorspoedig. Bij de Peruaanse grens ons Immigratie-blaadje ingeleverd en bij de Ecuadoriaanse grens (aan de andere kant van de brug) een stempeltje in het paspoort gekregen. Ondertussen de zustertjes hier en daar op een dwaalspoor gezet (ik dacht dat ik uit hun Spaans wel begreep wat ze aan de grens moesten doen, niet dus, maar ook zij zijn goed de grens overgekomen, alleen een kwartiertje later als ons). De bus was netjes op ons blijven wachten en bracht ons binnen een vijftal uren naar de eindbestemming, Loja. Ondertussn, als dank, al onze overgebleven Peruaanse solletjes aan de twee zustertjes geschonken. We moesten zelfs onze namen voor hen opschrijven (Elisabeth en Cornelis) zodat ze ons in hun gebeden konden bedanken. We voelden ons zeer vereerd en hebben ons zeer veilig gevoeld. De eerste evaringen met Ecuador waren dus positief.

Tegen de avond van 3 november aangekomen in Loja, waar we in hotel Libertador verblijven.
Het uitstapje vanuit Loja naar Saraguro zal ons nog lang heugen. Een prachtig tochtje door de bergen. Ongeveer 66 km. Dat duurde 2,5 uur. Dat was niet het ergste. De zweetvoeten van de slapende buurman van Lily maakte de tocht een helse beproeving. Het dorpje was iets minder interessant als in het boekje beschreven (de straten lagen open in verband met een vernieuwing). Dus, na bezichtiging van de kerk, met de eerste bus maar weer terug. Maar wanneer die bus komt kan niemand je vertellen. Na een uurtje wachten kwam gelukkig een passerende automoblist die de toeristen (wij dus) en wat minder indaans uitziende Ecuadorianen uitzocht om mee te rijden naar Loja. Wj blij, hoewel, in een hard rijdende auto berg op en berg af, met stenen die tegen de onderkant van de auto aanslaan is ook geen echt pretje, maar we waren gelukkig vrij snel weer op het beginpunt van ons uitstapje.
Er wordt overigens veel gewerkt aan de wegen in Ecuaor, Dat is ook wel nodig ook. Maar het ergste is dat al het verkeer langs die werkzaamheden moet. Dat betekent dus hier en daar om en om rijden, eerst de ene baan dan de andere. In Ecuador betekent dat dus dat je makkelijk een uur staat te wachten voordat jij aan de beurt bent om te mogen rijden. Geen echt pretje. Zeker niet als je hetzelfde stuk binnen 24 uur drie maal bereist, want een dag later moesten we namelijk nog een keer over dezelfde weg naar onze volgende bestemming, Cuenca. Wederom een tocht van vele (zeven) uur (voor 200 km). We hebben dan ook maar besloten om onze verdere tocht door Ecuador wat aan te passen. Riobamba wordt ovegeslagen. En het stukje (440 km) van Cuenca naar Quito gaan we maar vliegen (vlucht voor morgen 10 november is al geboekt, voor ons tweetjes samen, 120 dollars)

In Cuenca hebben we twee hele dagen doorgebracht. Gisteren wat in het stadje (nou ja stadje, 260.000 inwoners) rondgelopen. Fraai, mooi en een echte stad. Mooie gebouwen, kerken. Leuke cafeetjes en vele goeduitziende restaurants. We hebben tot nu toe twee maal gegegeten bij Euclyptus. Het eten smaakte er goed. Maar we zijn blij dat ons hotel aan de overkant van de straat ligt, zodat we in no time op de wc terecht kunnen. Van deze noodgreep hebben we al goed gebruik gemaakt.
Vandaag voor ons doen vroeg met de bus (2x45 minuten) naar Gualoceo waar we een lokale markt bezocht hebben. Lekker rustig wat betreft toeristen (die je zo wie zo maar heel weinig in Ecuador tegenkomt, net als in Noord-Peru). De markt zelf was zeer druk, maar dan met de lokale bewoners. Vele klederdrachten, hoewel deze blijkbaar vrijwel alleen door de oude garde wordt gedragen. De jongelui zijn, behalve hun uiterlijk en zwarte haren, niet te onderscheiden van de Nederlandse jeugd. Ze dragen alleen wat vaker wat zomerse kledij.

Vanavond gaan we als afscheidsdiner naar de Italiaan (ligt naast hotel). Eens kijken hoe de Ecuadoorse pizza smaakt. Morgen lekker uitslapen en rond de middag naar het vliegveld. We zijn benieuwd. Ons hotel in Quito heet La Cartuja, zie http://www.hotelacartuja.com , vlakbij de Amerikaanse Ambassade, dus als er wat mocht gebeuren, kruipen we snel over het hek.

Uiteraard weer even wat felicitaties aan de (komende) jarigen: Floris, Merette en Jaap.

Hieronder wederom wat vakantie impressies, dit keer dus met name uit Ecuador;

 

Tot de volgende keer!
 

Voeg een reactie toe (0)

 

Amsterdam - Londen - New York - Lima (Peru) - Huaraz - Trujillo - Cajamarca - Chiclayo - Piura - Loja - Cuenca - Riobamba - Quito (Ecuador)

Chiclayo, 2 november 2008 

Op het einde van het vorig berichtje waren we gebleven bij Trujillo. Het uitstapje naar Chan Chan en Huaca de la Luna (de Huaca del Sol hebben we maar overgeslagen) waren prachtige plekjes om te bezoeken. Een van de eerste keren dat we nog originele buitenkanten van een piramide konden bekijken omdat deze voor lange tijd onder zand verborgen is gebleven. Veel figuren en veel kleuren. Hadden we maar eens even voor een paar uurtjes een tijdmachine. Heel opvallend dat ook deze piramiden in de woestijn gelegen zijn. Overal zand en dan steken er ineens hele stapels stenen (het zijn allemaal modderstenen, die dus door de weinige regens toch flink aangetast zijn) in de hoogte. Soms tientallen meters, waarin dus miljoenen modderstenen gebruikt zijn.

Op een van de hieronder bijgevoegde foto´s (even er op klikken en je kunt ze groter bekijken), zie je de (in Peru) bekende badplaats Huanchaco. Naast de surfers zie je er veel vissers die op rieten bootjes de oceaan op gaan om vis te vangen. We hebben het maar niet geprobeerd, want men kon ons niet garanderen dat we droog zouden blijven. De zwemspullen hebben (weer) niet bij ons, dus zwemmen in het ijskoude water hebben we maar overgeslagen.
Met de reeds eerder geboekte nachtbus naar Cajamarca gereden. Hoewel vrij luxe (drie leren stoelen naast elkaar), niet echt kunnen slapen. Het leek wel of we in een rijdende trilplaat zaten. De wegen hier in Peru zijn op enkele stukjes na niet echt bedoeld om met stroeve vering te berijden. Maar vreemd maar waar, je went er op een gegeven moment toch wel een beetje aan. Dus na enkele uren (en een slaapverwekkende film, die over het scherm hakkelde door de trillende bus) hebben we toch nog wat kunnen dutten. Lily iets minder dan mij, maar die zat dan ook flink in de stress door het harde rijden van de chauffeur en het flinke bochtenwerk dat gemaakt moest worden om de flinke hoogteverschillen te overwinnen. Cajamarca ligt namelijk op 2750 meter hoogte en Trujillo (waar we vertrokken) op zeeniveau.

In Cajamarca een leuk hotel gevonden, Hotel El Portal des Marques. Een oud Spaans koloniaal huis, met twee binnenplaatsjes, omgebouwd tot hotel. Niet echt luxe, maar daar was de prijs dan ook naar (165 soles, reken maar uit, 4 soles is ongeveer een euro).
Na aankomst wat in het ¨dorp¨ rondgekeken wat met name bekend is om zijn huis met de kamer die vol met goud gevuld moest worden toen de Spanjaarden de koning gevangen hadden genomen. Ze hebben hem achteraf voor de zekerheid toch maar gewurgd.  
Vanuit Cajamarca een uitstapje gemaakt naar Cumbemayo (op 3500 meter hoogte), waar in de bergen oude irrigatiekanalen te zien zijn in een prachtige omgeving, waar we even de beentjes gestrekt hebben.

Een dag later even naar de oude begraafplaats Ventanillas de Otuzco gegaan, waar we uiteindelijk in verband met de regen maar gevlucht zijn. Door de taxichauffeur nog afgezet voor 20 soles. 

30 oktober maar met de dagbus (zie onze eerdere ervaringen met nachtbussen) naar Chiclayo gegaan. Een tochtje door een prachtige afwisselende omgeving. Het duurde jammer genoeg, doordat een brug vlakbij ons einddoel in elkaar gedonderd was, twee uur langer dan gepland, zodat we zo´n 10 en een half uur onderweg zijn geweest. We kwamen om 21:15 uur aan. Moet je indenken, 10 en een half uur voor 260 km !!! Gelukkig hadden we (blijkbaar met vooruitziende blik) al vooraf een hotel in Chiclayo geboekt. Vrij luxe, het Costa de Sol hotel. Hier in Chiclayo hebben we gelukkig ook weer wat meer kennis kunnen maken met de zon. Het is er veel warmer dan de plekken waar we eerder deze vakantie zijn geweest. Geschat zo´n 28, 29 graden.

Een dagje wat rondgezworven in Chiclayo. Twee uitstapjes geboekt bij verschillende reisburo´s. Fout dus. Beiden brengen wijzigingen in hun programma aan (onder andere door de ongestorte brug waar we al over spraken), met als gevolg dat we twee dagen twee keer twee dezelfde museums herbben gezien. Gelukkig zijn het wel zeer fraaie en informatieve musea, waardoor we ons zeker niet hebben verveeld. Beide museums hadden betrekking op nog niet zo lang geleden uitgevoerde opgravingen in de buurt van Chiclayo: Museo Nacional Sican, met een replica van het graf van de heerser van Sican. Het graf was nagemaakt, de met name gouden en zilveren spulletjes waren echt. En het Museo Tumbas Reales de Sipan met de grafvondsten van de, hoe kan het anders, de heerser van Sipan. Een vergelijking met de grafvondsten in het graf van Toetie mag best wel gemaakt worden.

Net de (geplande) 3 uren durende tocht voor morgen, 3 november, naar Piura geboekt. Kijken wat ons nu weer te wachten staat, want in Piura was bijna geen kamer meer te krijgen in verband met een of andere conferentie die daar blijkbaar wordt gehouden. We hebben nog een kamer (??) kunnen vinden in het San Miguel hotel. We zijn benieuwd, want tot nu toe hebben we geslapen in zogenaamde A,B, of C hotels. Dit is blijkbaar een D.
Op de televisie gezien dat Hamilton wereldkampioen is geworden, en daar we nauwelijks naar Spaanse zenders kijken omdat we het niet verstaan, aangewezen op de enkele Engelstalige zender waardoor we overdonderd worden met verkiezingsprogramma´s. Maar dat is gelukkig over enkele dagen afgelopen.

Natuurlijk denken we bij het drinken van onze Pilsen, Christal of Cusquena biertjes ook aan diegenen die weer een jaartje ouder zijn mogen worden, of binnenkort worden: Frank, Daan en Constant. (Alvast) gefeliciteerd en we komen over enkele weekjes nog wel even langs om het wat persoonlijker te doen.

Hieronder weer wat foto´s uit onze, intussen al flink gegroeide, rijke verzameling:   

Wederom de groetjes van Lily en Kees, die nu op pad gaan om wat te eten. Waarschijnlijk wordt het wederom het Romana-restaurant hier schuin aan de overkant.

Voeg een reactie toe (0)

 

Amsterdam - Londen - New York - Lima (Peru) - Huaraz - Trujillo - Cajamarca - Chiclayo - Piura - ??? - Quito (Ecuador)

Vrijdag 17 oktober 2008 (Amsterdam, Nederland) tm 25 oktober 2008 (Trujillo, Peru)

Met de trein naar Amsterdam. Geen problemen. We zijn mooi op tijd op Schiphol. Het vliegtuig gelukkig ook. Na een lange reis met overstaps in Londen en New York komen we zaterdag ochtend rond 6 uur aan in Lima. Jammer genoeg heeft de bagage ons tempo niet bij kunnen houden. In Lima ligt een briefje uit Amerika waarop te lezen is (in het Spaans wat we niet kennen) dat onze bagage nog in New York staat te wachten op vervoer naar Lima. Die Amerikanen ook altijd. Elke keer problemen. Waren we al blij dat ze ons dit keer niet vroegen of we bommen en geweren bij ons hadden (en dan moet je ook nog proberen niet te lachen, want anders ben je helemaal het haasje), dit keer moest de bagage in New York uit het vliegtuig, opnieuw gecontroleerd en weer het vliegtuig in. Ze vertrouwen de controle in Amsterdam en London blijkbaar niet. We vliegen nota bene met een Amerikaanse maatschappij en nog willen ze extra controles (niet alleen van de bagage hoor, van onzelf werden nog foto´s gemaakt en vingerafdrukken genomen).

Maar alles bij alles hebben we dus toch nog geluk. Men weet dat onze koffers nog in New York staan, dat ze eigenlijk in Lima horen te zijn en dat wij al in Lima zijn. Als alles mee zou zitten wordt de bagage een dag later nagebracht naar ons hotel. Gelukkig maar dat we twee nachten in Lima geboekt hebben.

De taxi-service van het vliegveld naar ons hotel Basadre Suites in San Isidro (een van de twee veilige wijken in Lima) heeft gelukkig netjes op ons gewacht en brengt ons naar ons hotel waar we ¨even¨ een dutje doen. Om 15:00 uur worden we wakker. Vlug wat boodschappen doen in een luxe ¨Albert Hein¨,waar Lily zelfs haar kabouterbier (La Chouffe) weet uit te halen. Terug naar het hotel voor een volgend dutje. We worden de ochtend later pas weer wakker. Blijkbaar toch iets last van de jetlag.

Na een uitgebreid ontbijt en het weer ontmoeten van onze bagage (die inmiddels met speciaal vervoer vanuit New York - Lima naar ons hotel is gebracht), buskaartjes voor de reis naar Huaraz geregeld. Luxe bus (Cruz del Sur). Wat oudheden in de buurt van het hotel bekeken en wat lachjes gewisseld met de bewakers van de buurt San Isidro, die je zo wat op elke straathoek kan vinden.

Een dag later met de bus van Lima naar Huaraz. Zeven en een half uur rijden, 400 km (Nederland van Noord naar Zuid). Hoogteverschil van bijna 0 (Lima ligt aan zee) naar 3090 meter.We zijn dan ook in Lima maar al vast begonnen met het innemen van Diamox (helpt tegen eventuele problemen met de hoogte). Onderweg een pas (Conococha) ¨genomen¨ van 4100 meter hoogte, waar we (in de verte) sneeuw zien liggen op de toppen (maar omdat we naast onze zwem-uitrusting ook onze ski-uitrusting thuis hebben laten liggen, hebben we deze sneeuw maar links laten liggen).

In Huaraz een leuk hotelletje zo´n honderd meter van het busstation gevonden. Eerlijke mensen hier, want men probeerde ons geen taxi aan te smeren voor deze korte afstand. Het hostal heet Schatzi, klinkt niet echt Peruaans, maar geen buitenlandse eigenaar te bekennen. Wel een hele familie Peruanen (oma, opa, dochter, kleinkind) met allemaal hun eigen kamertje in het hotel. Voor de vakantiegangers blijven er maar een paar over. Op het binnenpleintje veel bloemen en een (voor Peruaanse begrippen) heel modern kunstwerk in zilver (kijk maar eens goed op de foto´s).

In Huaraz uitstapjes gemaakt naar de ruines van Chavin. Een flinke reis (110 km, 3 uur rijden, honderden haarspeldbochten, grote kuilen in de wegen die zo veel mogelijk door de chauffeur worden ontweken, prachtige uitzichten, flinke afgronden waar je soms liever niet naar beneden kijkt, nauwelijks vangrails langs de weg of je moet de hopen stenen als zodanig beschouwen, een pas op 4600 meter hoogte). Maar Chavin was mooi om te zien. Gelukkig voor het donker werd (rond 18:00 uur) het meeste bochtenwerk op de terugweg achter de rug. Heelhuids thuisgekomen. Maar Lily en ik spreken af dat als we morgen weer dezelfde chauffeur hebben, we niet meegaan!

De volgende dag naar Laguna de Llanganuco (3800 meter hoogte). Hé die chauffeur kennen we. Lily en ik kijken elkaar aan. Toch maar ingestapt. De rit is gelukkig heel wat ontspannender hoewel een flink hoogteverschil overwonnen moet worden. Onderweg naar het genoemde einddoel ook nog gestopt bij enkele plekken die doen herinneren aan de verschrikkelijke aardbeving die hier in 1970 heeft plaatsgevonden. Vandaar dat veel steden vrij nieuw zijn. Fraaie uitzichten, in de dalen veel groen van akkerbouw ed.
Bij de Laguna nog net de besneeuwde bergtoppen gezien. Daarna betrekt het weer. De toppen komen in de wolken te liggen en het begint zelfs wat te regenen.
Na terugkomst in Huaraz wat gegeten en om 21:15 uur met de nachtbus naar Trujillo. Zeer luxe ligstoelen. Goed kunnen slapen. Af en toe wakker geweest omdat het soms lijkt dat we vliegen.

Heelhuids in Trujillo aangekomen. Een iets luxer hotel uitgezocht: Los Conquistadores.We hebben drie kamers, voorkamer,slaapkamer en badkamer (met bubbelbad).
Gisteren wat rondgelopen in de stad. Hier hebben ze wat minder last gehad van de aardbeving van 1970. Er staan nog heel wat Spaanse ¨paleisjes¨.

Vandaag maken we een uitstapje naar Chan Chan, morgen gaan we naar Huaca del Sol en Huaca de la Luna, twee Peruaanse piramiden.

De busreis naar Cajamarca maandagavond (27-10) is al geboekt.
De rest vertellen we in volgend berichtje.

Hierboven enkele foto´s van onze belevenissen tot nu toe.

 

Voeg een reactie toe (0)

 
Scroll Up